Ik geloof er heilig in dat elk mens veel te bieden heeft aan een ander. Dat iedereen waarde heeft – een waardevolle rol te spelen heeft.
Ik draag uit, dat mensen die wat hebben – een beperking of “anders” zijn – in de eerste plaats gewoon mensen zijn. Ik verfoei dan ook een woord als “cliënt”. Dat is een manier om van mensen voorwerpen te maken. Je bent dan eerst en vooral iemand die wat heeft en dan pas een persoon. Het is andersom. Ooit leerde ik van Michael Kendrick over Universele en Specifieke Behoeftes. Elk mens heeft dezelfde Universele Behoeftes, zoals eten, adem, een dak boven je hoofd. En mensen hebben behoeftes die hen onderscheiden van anderen. Specifieke Behoeftes, op basis van cultuur, persoonlijkheid, fysieke en psychische gesteldheid en ook voorkeur. Beperkingen maken onderdeel uit van die laatste groep. Dus bij iedereen werkt het hetzelfde, maar bij mensen met een beperking stellen we de Specifieke Behoeftes voorop, hun Universele Behoeftes worden van ondergeschikt belang gezien.
Ik denk en werk vanuit de mens en de gewone volgorde in behoeftes.
Iedereen kan leren en zich ontwikkelen. Zo lang je leeft leer je, ook als anderen denken dat je dat niet kunt. Ook al vinden anderen je hardleers, je leert wel.
Ik geloof niet in het creëren van veiligheid door eerst allemaal grenzen te stellen. Ik geloof in het tegenovergestelde: GROOT DROMEN, ALLES KAN. Je creëert waarborgen om dat mogelijk te maken.
Ik ga de uitdaging aan, dat de waarde van elk mens te vinden is.